Güneþ bulutlarýn arasýndan çýktý yavaþ yavaþ... Aydýnlandý yeryüzü, ýþýl ýþýl oldu! Farklýydý yerdeki ve gökteki her þey Aðaçlar, daðýn eþsiz görünümü... Yapraklar veda ederken her þeye Sen aðlýyordun gidiþime Sonbahar veda ederken dünyaya Bende sana veda ediyordum puslu gözlerle Sen vardýn sadece yüreðimde Sen ve sonbahar Sonbahar bir hüzünlü mevsim... Giderken, yapraklar ayrýlýrken aðaçlardan Bende senden ayrýldým... Sonbaharda doðdum ben Hüzün ayýnda baþladým her þeye Ve hüzün ayýnda veda ediyorum sana Ve tüm güzel þeylere... Yapraklar topraða karýþýrken usulca Bende yok oldum yavaþça... Kimseye hissettirmeden! Usul usul kaydým gökyüzüne Seni ve sensizliði düþünürek Belki bir sonbaharda dökülen yaprak Belki de gökyüzünden kayan bir yýldýz misali...
Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.