Ben çok uzak diyârlar, dolaþmýþ bir seyyâhým
Bazen hiç belli olmaz menzilim, güzergâhým
Kâh baðlarda dolaþtým, kâh kumlarýnda çölün
Uyuduðum olmuþtur, kenarýnda bir gölün
Kurbaðalar öterdi, seyrederken mehtabý
Ben böyle gecelerde yazdým iþbu kitabý
Nice büyük aþklara þâhid oldu bu gözler
Bir kalbin kelamýdýr, duyacaðýnýz sözler
Kelimeler düþerdi rüzgârlarýn dilinden
Kâðýda ýþýk vardý semanýn kandilinden
Yazarken cümleleri, aðladým çoðu defa
Kolay deðil etsem de, sevdayý müdaafa
Hallac’ý dârda buldum, nehir kan aðlýyordu
O gün þu masmavi gök, karalar baðlýyordu
Yüzlerce âþýk gördüm, çöllerde zebun olmuþ
Bazýsý da Kays gibi Baðdat’ta Mecnun olmuþ
Gezip durmuþ illeri, Leyla sanmýþ gülleri
Sevgilimdir diyerek, okþamýþ sümbüleri
Özlemiþ benim gibi maþukun nigâhýný
Bir umutla beklemiþ, gecenin sabahýný
Görmek nasip olmamýþ sevgiliyi bir daha
Kurumuþ gönlündeki, umut denilen vaha
Çöllerde hâlâ durur Mecnun’un ayak izi
Beþik gibi boþ kaldý, Leya’nýn iki dizi
Kimi de benim gibi, bir kýza gönül vermiþ
Aþkýn sýrrýna ne gül ne de bir bülbül ermiþ
Gönül yaz diyor ben de yazýyorum her gece
Ve benim deðildir ne bir harf ne de bir hece
Sadece kâtip oldum, aþkýn kalp sarayýnda
Tam bin þiir yazmýþým, yedi yýl dolayýnda
Bu seyyahýn heybesi, kaðýt ve kalem dolu
Yazmaktan çok yoruldu parmaklarý ve kolu
Bu yüzden anlatayým, dedim bu hikayemi
Ve gerçek eyleyeyim ölmeden son gayemi
Bu þiir bir ithaftýr aþkýmýn Leyla’sýna
Medhiyeler az kalýr, kâmet-i bâlâsýna
Yýllar önce yazayým dedim ama olmadý
Zira gönül kasesi, mey-i aþkla dolmadý
Þimdi tam zamanýdýr, kaleme can vermenin
Þimdi tam zamanýdýr, kaleme kan vermenin
Bu hikayem kim bilir birgün bir kez basýlýr
Okurken yâr üzülmez, kasým kasým kasýlýr
Gururlanýr sadece, ben yazdýrmýþým diye
Olsun, bu da þâirden Leyla’ya bir hediye
Öyle bir hediye ki zaman deðer biçecek
Ve ”kýymet” bilenlerin ellerine geçecek
Böylece yazmýþ oldum sebebi, girizgâhý
Baþlamak için þimdi, çekelim bismillahý
S / ÂYE 16 HAZÝRAN 2018 / CABÝLKA