ŞEHRİ ARAYAN ÇOCUK ve palandöken dağları
ÞEHRÝ ARAYAN ÇOCUK ve Palandöken Daðlarý
Bir ateþ düþmüþtü ki küçücük bedenime
O çocuksu Yüreðim mahþeri yaþýyordu
Gece simsiyah bir tül örtmüþtü üzerime
Etrafýmdaki har þey bakýp aðlaþýyordu
Yýkýlý verdi bir an göðü tutan sütunlar
Fýsýldýyordu sanki taþlarda ki yosunlar
Rüzgârlara esirdi ak keçeli çobanlar
Daðlarýn kucaðýnda gölgeler üþüyordu
Kaskatý kesilmiþtim býçak vursan kan çýkmaz
Balta kesmez tenimi mýh girmez keser yontmaz
Dikiþ tutmaz dilimi dudaðým perçin tutmaz
Beynimde dünden kalan sesler uçuþuyordu
Göðü seyrediyordum teselli bulmak için
Cevapsýz tüm sorular bir korku ki o biçim
Özlem yakýyor beni ateþleniyor içim
Gökten avuçlarýma yýldýzlar düþüyordu
Ritim tutmuþtu mehtap Söz almýþtý rüzgârdan
Eþsiz bir melodiyle yayýlýyor uzaktan
Hüzünlü yaðmurlara vuslat vaktiydi o an
Gökkuþaðýnda eþsiz renkler seviþiyordu
Akþam kýzýllýðýnda morarýnca bulutlar
Güvendiði daðlara çekiliyordu kuþlar
Öylesi mahzundu ki üzgündü ki ufuklar
Gelen gün giden güne bir mezar eþiyordu
Bir an karardý dünyam yýldýzlar sönüverdi
Hangi çaðdaydým bilmem o gün hangi devirdi
Derinden bir ses bana ya sabýr der gibiydi
Gördüðüm hayallerden gözlerim þaþýyordu
Uzayýp gidiyordu gölgem kýrk mil uzaða
Serin rüzgâr denizden su taþýyordu daða
Bir cýr cýr böcekleri bir geveze kurbaða
Daha biri susmadan öbürü baþlýyordu
Bir uðultu vardý ki dipsiz uçurumlarda
Geçmiþ canlanýyordu týlsýmlý kayalarda
Ya zaman geri dönmüþ ya yeryüzü tufanda
Sanki eli mýzraklý devler dolaþýyordu
Ýkide bir göklerde kopuyordu velvele
Göz açýp kapamadan düþüyordu menzile
Yýldýzlar kayýyordu kýpkýzýl alevlerle
Birileri uzaydan dünyayý taþlýyordu Muhittin laçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.