TUT Kİ

Tut ki karþýlaþacaðýz bir gün,
Sellerden arýnan gözlerimiz bakýþacak o an.
Özlemiþiz diyecekler belki de,
Uzak kasabalardan yaðmurlar çiselerken bebeklerini....
Kovmaya yetmeyecek gücümüz o yabancý bulutlarý.
Sonra titrediðini farkedeceðiz ellerimizin,
Yine tutuþmak için tutuþtuðunu göreceðiz.
Ve çenelerimiz eþlik edecek ellerimize,
Büzülecek belki de o yaðmurlu gözlerden.
Kýzardýðýný göreceðim yanaklarýnýn,
Lakin kifayetli sözlerim olmayacak sebebi.
Sözlerimiz gelecek karýþýk aklýmýza,
Verilip de tutulmayan, söylemsiz sözlerimiz.
O vakit bir boþluk farkedeceðiz sol yanýmýzda,
Hüzün dolu dolmayan bir boþluk.
Sanki çok yabancý bu hüzünler, bu yaðmurlar ...
Hüznümüz;
Güze yakýþan en güzel hüzün belki de...
Güzel baþlamýþtý yine bir güzde,
Lakin güzde bitti,
Yine bir hüzünle... Moses
Sosyal Medyada Paylaşın: