Güzelliklerle dolu hayatýmýn penceresinden Þimdi simsiyah bulutlar geçiyor önünden Korkar oldum artýk yaþayandan ölenden Fýrtýnalara teslimim endiþe ediyorum kendimden
Hayatýn savurduðu toz tanesindeyim Rüzgârýn yere çarptýðý buhranýn içindeyim Uzatsam ellerimi tutan yok feryat figan Seslensem semalara sesimi çýðlýðýmý duyan yok
Yaralarým acýtýyor kanýyor merhem yok Ýnleyen yürek sesimin naðmelerini Her gece dinleyen kulaklarým isyan da Kanayan kalbimin atýþlarý gün gün azalmakta
Her þey yerle bir oldu o büyük tufanda Bir kapýsýndan girdim öbüründen çýktým handa Kýsa yolculuk yaptým koca bir zamanda Güzellikleri görmüyorum yaþýyor zannetsen de
Bedriye Çam.12.06.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bedriye cam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.