Sessizce yürüdüm o dar sokakta, Arkama bile bakmadým. Ýçimden bakmak gelmedi. “Neden?” diye sorma. Söylemem. Kendim bilirim sadece. Gözyaþlarým dökülüvermiþti. Görmeni istemedim. Yerdeki taþlar bile þahitti, Damlalar dökülmüþtü üstlerine. Ýzleri hala belli, Sessizce duruyorlar orda. Seni gördükleri o günkü gibi.
Rýdvan GANÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
RIDVAN GANİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.