Dün akþam meydanda ki otobüs duraðýnda,
Yapayalnýz ve yorgun duran sen deðil miydin?
Kendini ýþýtmayan lambanýn çeraðýnda,
Ýnsanlara bir þeyler soran sen deðil miydin?
Gördüm beyaza dönmüþ, siyah idi saçlarýn;
Çantana sýðmýyordu aldýðýn ilaçlarýn;
Hala eskisi gibi tatlýydý mizaçlarýn;
Maziye dalýp hayal kuran sen deðil miydin?
Hayat yýpratmýþ seni, bakýþlarýn yorulmuþ
Ýçindeki fýrtýna yavaþ yavaþ durulmuþ
Ne aranýr olmuþsun, ne de halin sorulmuþ
Her bakýþa bir gülüþ veren sen deðil miydin?
Þükür ki rabbim seni topraða yatýrmamýþ;
Yýllar güzelliðinden hiç bir þey götürmemiþ;
Zaman denen canavar bu aþký bitirmemiþ;
Ýçimdeki fýrtýna, boran sen deðil miydin?
Otobüsün geldi bak, zorlanýrsýn binerken,
Sakýn düþme olur mu, yardým iste inerken,
Coþari der geç kaldýk, sabýr edelim derken,
Rüyama gizli gizli giren sen deðil miydin?
Ýbrahim COÞAR