kimseden yok fayda

yine daðýttým kendimi
vurdum baþýmý engin daðlara

deli dediler bana
bulamadýlar gönlüme bir çare

aþk için divanýn da deli divane oldum
hor gördün kalbimi döndürdün mecnun leylaya

bakmadýn sen ey büyük tanrým , bakmadýn
tek nir gün olsun yaralý gördüðün muhabereli davaya

iþte o an kalbim ezildi , kulluðun karþýsýnda
maðdur iken , maðlup ettin .

koydun beni , mapushane gibi
kapkaranlýk , adaletsiz dünyaya

ben en kötü günüm de
bir umut kapýsý ararken ,sayende gunahkar oldum ,

bulamadým bu kahpe hayat da
sessiz yaþantýma , hiç kimseden yok fayda.

þiir yazar ceylan ceyhan yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: