UTANDIM

UTANDIM.

Ey uykuya doymaz nefsi emmarem.
Seherdeki öten kuþtan utandým.
Ne haram bilirsin ne de bir mahrem.
Yaptýðýn hayasýz iþten utandým.

Þeytan da alimdi, secdeden önce.
Ýçin kibir kaynar inceden ince.
Sendeki o asi baþý görünce.
Rükuya eðilen baþtan utandým.

Ýþin gücün fitne, sermayen zarar.
Ýnsan, hiç deðilse bir þeye yarar.
Þu duvarýn bile bak gölgesi var!
Duvardaki duran taþtan utandým.

Þiþir iþkembeni, doldur keseni.
Sen habire semirt kalýn enseni.
Afrikalý açlar cezbetmez seni.
Sofrada yediðin aþtan utandým.

Aðzýna yabancý duayla, zikir.
Beyninde dolaþýr þeytani fikir.
Yüzüne vurmuþtur kalbindeki kir.
Ýçin neyse ama dýþtan utandým.

Emr-i bil maruftan tek sözün yokken.
Mahþerde kalkacak bir yüzün yokken.
Mânâ taraðýnda hiç bezin yokken.
Dünya denilen þu düþten utandým.

HAKÝKÝ KABAKÇI
Sosyal Medyada Paylaşın: