Soğuk Yoktu

hayýr
soðuk yoktu..

emanet duruþlarýna ilmikleniyordu zaman
gidecek gibi emaneten duruyor, ürküyordun
’parsel parsel eyleniyordu dünya’ yerel bir radyoda
’bir akýlsýz baþtan gayrý nem kaldý’ diyordu Mahsuni
-radyoda…yerel!
sahi
neyimiz kalmýþtý?

ayaküstü çarçabuk
daracýk bir boþluk buluyor
sýðýntýn oluyordum
ellerin ellerime secde etsin istiyordum
dokun diyordum, dokun
kükürtlü yosunlar gibiydi kokun!
/Sen, deniz görmemiþ iklimlerin kadýný
Deniz kokuyordun sen!/
keza
’neyim kaldý’ diyordu Mahsuni
sahi
neyimiz kalmýþtý?

kendisi oluyordu herþey
dað kendisi oluyordu,deniz kendisi
kendi kendine gidiyordu bir çok þey
bir çok þeye bir haller oluyor,
az öteden bir yol geçiyordu çok ötelere
bir kestane aðacý devriliyordu köklerinden arýnýp yaný baþýmýza
bir de yaþlý ve çirkin zeytin aðacý.(bozuluyordu aþiyanlar!)
su oluyordun,
deniz oluyordun
derinliklerine vurgun yemeye çaðýrýyordun beni
korkularýma zýpkýn ucu kadar yakýn
hayallerime hayallerim kadar uzaktýn
ve ýsrarla
neyim kaldý diyordu Mahsuni
sahi
neyimiz kalmýþtý?

sesimi azat etseydin
sana ’bir aþk masalýndan þarkýlar’ söylerdim
belki alýr baþýmýzý
ahþap bir evin toz kokulu sedirinde
unutup her þeyi
satýp anasýný dünyanýn
anasýný satýp dünyanýn….
ah
ah iþte belki!
keza
neyimiz kalmýþtý ki?


çok soðuktu
.
hayýr
soðuk yoktu
ellerin soðuktu! ..
Sosyal Medyada Paylaşın: