Köþeme çekilirim Her akþam yaptýðým gibi Ardýndan bakarým Habersiz gidiþinin ardýndan Býraktýðýn gül kokulu hayaline Kaybederim kendimi görürüm ki Bir hiçim!
Karanlýkta ýþýksý bir Silüetin belirir önce Mutluluktan gözlerimi kapatmýþ Seyrederken hayranlýkla Nurlar yaðar hayalime Sessizce dinlerim Seni seviyorum diyen O kadife sesinle yok olur anlarým ki Bir hiçim!
En çok seni sevmiþ yaratan Ben ne kadar çok sevebilirim ki Sahi çok ne kadardýr Þuurlandýðým ortam ve dünya bilgilerimin sonu Sonsuzluk benim için Fizik olarak Cesametim, gücüm, bilgim ve aklým O çizgiyi geçince çünkü ben Bir hiçim!
Acýlarý zamana býraktým Zamanla küllenir sandým hasretinin koru Fakat daha çok alevlendi acýsý Büyüdü ve tüm Hayatýmý kapladý Dört mevsim yedi iklim Yakýp kül etti varlýðýmý ve þimdi ben Bir hiçim!
Ruhum beni terk etti Uçarak sonsuzluða gitti Giderken sen Yüreðimde seninle gitmiþti Bir de ben terk edersem Hayat iksirim Ey can seni Ne yaparsýn bilmem o zaman Bensiz bu ceset bedeni Ne kadar ben desem de Ben diye bir þey yok çünkü ben Bir hiçim!
09-01-2012 Þair, Burhan AKSU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burhan Aksu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.