Bu asfaltsýz, tozlu yollar beni tanýrlar, beni tanýr bu çilekeþ gecekondular, tanýr beni yersiz yurtsuz insanlar, sokakta tir tir titreyen çocuklar, üzerlerine gocuk olurum beni tanýrlar.
Evlerine bir dilim ekmek götürmekte zorlanan o namuslu, o hýrsýzlýða tenezzül etmeyen, dürüst insanlar beni tanýrlar. Yediðim bir dilimin yarýsýný, içtiðim suyu onlarla paylaþýrým, Onlar açken ben nasýl tok yaþarým.
Tanýr beni tüm Ankara sokaklarý, halkým için miting olurum, yol olurum cadde ve sokaklarýnda, park olurum oturumlarda, çaresizlere yoldaþ olurum, Tanýrlar beni dostlar der ya bir þair, ben istemem atlas libas, bir dost bir post yeter bana. Benim de aradýðým bir dost o dostlar da zaten beni tanýrlar. Yol olurum, yol olurlar, Post olurum, post olurlar, postlar beni tanýrlar.
Kazým Doðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.