Ataþtým baðrýnda yanmadan söndüm
Üstüne kar yaðdý dondu buz oldu
Meyvesiz kurumuþ dallara döndüm
Döküldü yapraðým mevsim güz oldu
Çektiðim çileyi topraklar örter
Bilmem hangi gönül bu yükü tartar
Vurduðun darbeler saydýkça artar
Doksan dokuz dedi saydým yüz oldu
Delice savurdum yele karýþtý
Diyardan diyara elle yarýþtý
Düþmanýmla ahbap olup barýþtý
Sýrrýmý söyledim ona koz oldu
Yunusça yanarak harýnda piþtim
Aþkýn deryasýnda çaðlayýp coþtum
Gurbet ele düþtüm ardýndan koþtum
Ýzini sürerken uçtu toz oldu
Eski siyah beyaz resimler gibi
Aklýna düþmeyen isimler gibi
Motifi kaybolmuþ cisimler gibi
Unutuldum artýk mazi söz oldu
ARÝF BARAN (ARÝFCE)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.