üzgünüm bağışla

ey gönlü güzel yâr,
kalbimin yusuf kuyusu,
utangaç ve mahcubiyet içerisinde,
en hazin ve en buðulu hüzün
yaðmurlarý ile seni selamlarken, sana
karþý yaptýðý haksýzlýðýn altýnda,
gösterdiðin tevazu ile ezilmenin
acýsýný derinlerde gizlerken, yine de
açýlan yaralardan fýþkýran iksirlerle
merhem olsun diye, gecelere þiir toplamaya,
çaresiz akan yaþlarla kendine teselli
bulmaya çalýþmaktan yýlmadým..
acý özlem ve hüznün mürekkep ikliminde
hasretin kollarý ahtapot gibi sararken ben
yine de her rüzgar estiðinde soluðunu alýr
ve selam yollarým rüzgarla
gönlü kýrýk bir teknenin yorgun
denizin sahiline ulaþýp ulaþamayacaðýný
bilemem ama,
bildiðim tek þey, gök kuþaðý kalbinin
temizliði, sevecenliði ve sevdasý.
bazen istemeden de olsa fay hattý
oluþturduðum kalbinde yine
dört mevsim çiçek açmasý.
gözlerinin yine ay ýþýðý gibi parlamasý
yürek kanasa da, hüzünler
mevsimleri aþsa da konuþan
yine gözler ve yine yürekler olsun.
üzgünüm baðýþla.
***
yusuferdoðan


Sosyal Medyada Paylaşın: