kırgın gece

içim karanlýk bir þehrin depreminde sanki
arka mahalleden duyuluyor alýn yazýmýn artçýsý..




avuçlarýma sýðmayan yokluðun, kirpiklerimde demleniyor artýk
ve kalbim tevekkül ediyor göðsümde, acýdan kývranarak..
gözlerim siyahi bir serzeniþte yine
ayaklarým kaderime kelepçe..

sokaklarý arþýnlýyorum ellerim cebimde
ceplerim küskün ellerime..




dilim lâl bir türkü tutturmuþ
debelenip duruyor kulaðýmýn aymazlýðýnda..
bi-r türlü
ucu ucuna iliþtiremediðim cümleler bile
yaðmur gibi yaðýyor üstüme..

yürek acým aðýr bu kente
yüreðim kanlý, kent aðlamaklý..




elemin gölgesi deðdi ya burukluðumun gözlerine
tutunamadýðým iklimlere karýþýr gözyaþým..
hiçsizliðim de
ölür böylece iliklerimde..

yýldýzsýz bir gökyüzü tepemde
gece bana kýrgýn, ben cennetime..








emelgüneysu/geçmiþbirzaman
Sosyal Medyada Paylaşın: