Beni alýn da el üstüne koyun demiyorum. Beni alýn, aklýný zayi etmiþ zevatýn yanýndan alýn. Kapýda uluyan itin kafasýndan ne geçiyorsa aklýmdan o geçiyor. Belki açým, belki açýðým, belki ve belli ki. Zamanýn hoyrat ve haydutluðu kolumda ki ve gördüðüm tüm saatleri tokatlýyor. Anam ve babam diyorum. Baþka kimim var. Bir sabahtý ve anam babam ben masada kuru ekmek yiyorduk. Ýnsan kuru ekmek yemeyi özlüyor. Þimdi beni alýn da el üstüne koyun demiyorum. Rahata alýþmak artýk beni ürkütüyor. Ama beni, beni anlamayan haydutun yanýndan hemen alýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
Keenlemyekun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.