Gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..

Sevmeden yaþamak, görünen hayatýn özü deðildir,
Kaderin buyruðudur birkere, yaktýðý gözü deðildir,
Anlam yönünden tartýþýlmaz aþk, sadece meyildir,
Kapýldým, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Yetkililer daha ciddi bir þekilde organize etmeli,
Ya da verdiðin azýn sanmayýp, o sevgiliye yetmeli,
Ýçinde yaþayan insanlarýn çektiði acýlarsa bitmeli,
Ne yapmalý, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Güzel sözler, güzel söyleyiþler, bir korkunç geliyor,
Sanki iþ için baþvurmuþum, mülakatla beni eliyor,
Oysa aþktan Mecnun’dan farksýzým yürek deliyor,
Çare ararým, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Düþüncelerim, çok kolay okunur, ak kaðýt, üstünde,
Deðiþik saplantýlarýn içinde kalma, bari küstüm de,
Herkes kendinden bir þey katar, içten bi dostum de,
Yanmadayým, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Aþk, en güzeli ortaya koymak için, hiç, düþünülmedi,
Ýçteki büyük devi uyandýrana, güzel-çirkin denmedi,
Gönüller bir olunca samanlýk seyran, sevilen bilmedi,
Gecem gülmedi, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..



Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.

Sosyal Medyada Paylaşın: