TOPRAK

Yayladýr olduðum yer, kapýsý yoktur çadýrýmýn, yeþil bir vadide
Kelebekler uçuþur üstünde bana arkadaþ, gezeriz çayýr çimen üstünde
Biraz ötem kuþ cenneti, martýlar uçuþur yükseðinde
Çiçeðini döktü kara çalýlar, balýný süzdü arýlar
Bölüþtüler bir bir, kovanlara taþýdýlar

Saatim hep ileri gider, takvimlerim geri
Her gün bir sayfasýný çeviririm hayatýmýn
Her yeni doðan gün ve her gün yeni bir nefes, çok þükür
Hava sýcak mý sýcak, baþýmýn üstündedir çadýrýmýn gölgesi
Gönlüm kuþ gibi uçar, ne kaygýsý vardýr ne de sitresi

Gezinirken gösteriþsiz, otlarýn ve dikenlerin arasýnda
Gördüm ki bir oðulu daha oldu doðanýn, canýna can kattý
Dalýna asýlmýþ salkým gibi, sarým sarým korku ile karýþýk
Cümleler döküldü dilimden, dili kalbe indirdim, Bismillah dedim
Önce okþadým, kopardým dalýndan kovana indirdim

Yalnýz kalplerin aþk ile attýðý yerdir ovalar, daðlar
Sýkýntýlara ve çýkarlara gömülen þehirlerin uzaðýnda
Uzun yürüyüþlere çýkarým; her gün batýmý ve doðumu
Geceleri yýldýzlarý sayarým bir iki, bir iki
Karýncalar rüzgar taþýr bana, kambur sýrtlarýnda

Aynam olsa da bakmak istemem, olsun sakallarým karmakarýþýk
Saçlarým beyazdýr, olmuþtur çið ile barýþýk
Gýcýrdayan kapýlar yok, dümdüz ova her yan açýk
Bastýkça topraða kendimi borçlu hissederim
Aklýmdan çýkmaz vuslatýmýz, her nefes alýþýmda

Göðsümde kuþlar beslerim, zýp zýp, zýplar serçeler
Ne geldiðim yollar bellidir, ne de çýktýðým seferler
Yalnýz yürüdüm yollarý, cebimde terli mendiller
Ýnce iplere tutunmuþ ellerim, kýrýlmýþ kalmýþ dalýnda
Ne servetinde gözüm var dünyanýn, ne de malýnda

Maviler çizerim haz aldýkça daðlardan
Kopup yürümek, koþmak, düþmek ve kalkmak isterim
Býktým kirlenmiþ dünyadan, doða gibi olmak isterim
Bir zaman yansam da, Güneþ’te, betonda, asfaltta
Þimdilik topraða basar bedenim, okþanýr ayaklarýmýn altýnda
Ekrem Saygý
31.05.2018 Susurluk
Sosyal Medyada Paylaşın: