YAŞ KIRK VE BİRAZ ÜZERİ
Gurbuz
YAŞ KIRK VE BİRAZ ÜZERİ
Yaþ kýrk ve biraz üzeri
Anamýzdan doðduðumuzdan beri
Sözüm ona yaþýyorduk
serseri zamanlarýn
Yapay tatlarýnda avunup
Aðýrlýðýndan kurtulup kutsiyetin
cehennemi þehvetin yoluna akýyorduk
maský akmýþ suretimizin orta yerine
azaptan devþirme bir gülücük takýyorduk
Yaþ kýrk ve biraz üzeri
Göremiyorduk güzellikleri
bakýyorduk egonun penceresinden
özsever bir tavýr takýnýyorduk
dalýyorduk söze pervasýz
sohbet niyetine ayarsýz
daldan dala atlýyorduk
Halden hale geçiyor
sözü özünden koparýp
perhiz niyetine
laf salatasý yapýyorduk...
yaþ kýrk ve biraz üzeri
Yoktu ‘ben’ in benzeri
asalet akýtýyorduk
gövdemizin her hücresinden
kendimize tapýyorduk
aynalara tükürüp bakýyorduk
Kinimizi kusuyordu çirkinliðimiz
ötekini sahtekâr sayýyor
yerli yersiz ürküyorduk sayýlmamaktan
içimizi kuþatan karabasanlardan
amansýzca korkuyorduk
Yaþ kýrk ve biraz üzeri
Olduk þeytanýn emir eri
lime lime ruhun ýþýk oyunlarýnda
prizmadan sapýyordu aklýn ziyasý
tapýyorduk putlaþtýrýp aklýmýzý ziyan
katýyorduk sanata izdüþümsüz el an
her adýmda tuvale düþüyordu kan
arsýz bir ressamýn maharetiyle
fýrça darbeleriyle üryan
çýlgýn bir ermiþin ayak izlerini sürüyorduk...
bitmemiþ bir tabloda yarým yamalak
soluyorduk hayatýn çið yanlarýný durmadan
Üþüyorduk yalnýzlýktan
çarpýlýyorduk tekinsiz akþamlarda
kayboluyorduk el yordamýyla ortalardan
Gazete ilanlarýnda bulunuyorduk
yýllar sonra göz ucu sorgulanan
yaþ kýrk ve biraz üzeri
Kapatmýþtýk defteri-i kebiri
açmazlara düþtükçe
Aðzý açýk arýyorduk nedenleri
tek baþýna bir iþ yapamýyorduk
yapabilene de güvenmiyorduk
Aymalýðýmýzla kahroluyor
hesapsýzlýðýmýza þaþýyorduk
yaþ kýrk ve biraz üzeri
Can ten de þüpheli
Yalnýzlýðýn tenhasýnda
Ummadýk bir olay yaþansa
üç maymunu oynar
salaða yatardýk
bize dönünce iþin ucu
iþkillenip neden sonra
kendimizden bilmeyip
suçu baþkasýna yüklüyor
kardan beyazým deyip
hayra yoruyorduk
hayasýzlýðý da
rahatlýyorduk
kusurlarý görmeyip
kaçamýyor
hakikatin kazanýnda
çözülüyor,daðýlýyorduk...
yaþ kýrk ve biraz üzeri
Her iþin baþýydý beceri
menfaati baþ tacý yapýp
Her an önde yer alýp
Yað gibi yukarý fýrlýyor
Aka- kara karaya- ak diyorduk
piþkinleþiyorduk ders almayýp
Herkesi kendimiz gibi sanýyor
Kuþkulanýp
Kesip boynunu ilerleyenin
Yürüyenin boðazýna sarýlýyorduk
Leþ yiyorduk ete sayýp
Allayýp kendimizden olaný pullayýp
Sanat uðruna kalleþçe satýyorduk
Yaþ kýrk ve biraz üzeri
Kalmýþtýk bir kemik bir deri
Ýpin ucunu kaçýrýyorduk
Döküyorduk etleri
açýlýp saçýlýyor
þeffaflýk diyorduk...
Özgürlüðü de
kendimizce tanýmlýyorduk
açýkta kalmalarý da
Hummalý açýklamalarý
Hep birlikte baðýrýyor
avamý avutuyorduk...
tuzaða düþüp ara sýra
yutup zokayý rahatlýyorduk
rahatladýkça gevþeyip
alabora oluyor
batýyorduk...
yaþ kýrk ve biraz üzeri
Batýrmýþtýk gemileri
batan geminin mallarý misali düþüyorduk mezata
alan memnun satan memnundu her nasýlsa
Kayýt dýþý yaþarken
Ne gerek vardý ruhsata
Ruh satanlar makbuldü ne de olsa
süregiden akçeli ihracatta...
yaþ kýrk ve biraz üzeri
Unuttuk verilmiþ sözleri
yalandan kim ölmüþ vecizeleriyle
aldýrmayýp sükunete
þuh bir kahkaha atýyorduk
eþzamanlý acýlar nüksedince
ansýzýn cinnete kapýlýyorduk
geceyi jilet gibi yýrtýp geçen
ilk ýþýkla
gözümüzün mor halkalarýyla
balondan saadete koþuyorduk
donuk gözlerimizi hayattan kaçýrýyor
sanrýlara dalýyorduk
gün baþlarken kaderimize aðlýyorduk
yaþ kýrk ve biraz üzeri
olduk þimdi mart kedileri
sarraf titizliðiyle geçilen muamelelerin
hormonlu balosundan kalan
aksayan arzulara aldýrmayýp
kafamýzý topraktan kaldýrmayýp
gün be gün tadýný kaybetmiþ talan
uçuklayan dudaklardan yalan
dökülüyordu renkleri sarmalayan
-gör ve gönülden bir kez daha yaralan-
yaþ kýrk ve biraz üzeri
sürüyorduk kaybolmuþ izleri
duyuyorduk öylece kulak kiriþte
sanki hiçbir þey yaþanmamýþ bu gidiþte
-masalsýydý biraz da uzayýp giden-
ömür sandýðýmýz karelerde duruyorduk yeniden
kuruyorduk yerimizde þerrimizden
kaçýyorduk karanlýk geçmiþimizden
kulaklara küpe kiþisel tarihimizden
ne bir aný kaldý ne de esin kaldý
aþktan þiirden resimden
yaþ kýrk ve biraz üzeri
eksiltmiþtik diþleri
gri bir zamana uzanýyorduk
saçlarýmýzýn telinden;
gökkuþaðý düþlerken
çocukluðumuzu özlüyorduk aniden
uyanýp kaçkýn bir sabaha hülyalý
koþuyorduk günahlara yeniden
-bir eski zaman dilinde
mana firar etmiþ maddeye
sözün kuþatýlmýþ kalesinden-
yaþ kýrk ve biraz üzeri
yitirmiþtik düþleri
kuþlara yem veriyorduk
bildik arýnma kliþeleri
artýk saflýktan dem vuruyorduk
hayat budur diyerek kuruyorduk
kurguluyorduk yeniden
olup biteni
mantýða bürüyorduk
yaþ kýrk ve biraz üzeri
kaçýrmýþ keçileri
sinir tellerini aþýndýrýyorduk
her þeyi biliyor,
susuyorduk en son,
ortak oluyorduk günahlara
kendimizi asýyorduk ölümlere
atýp kör kuyuya en derinlere
yaþ kýrk ve biraz üzeri
kurumuþtur ömrün denizleri
kutsal beden kaybediyordu
kutsiyetini
her kör adýmda yalpalýyor
yitirmiþ heybetini
bilinmez akýbetini seziyor,
yarýnýný çalarak siliyorduk bugününü
sonra lekelerimizi býçakla kazarak
aklandým sanarak
kendimizi aldatarak
bilgiçlik taslayarak
iþgüzar bir çalýmla
dalýyorduk hayata...
yaþ kýrk ve biraz üzeri
bitmiyordu gösteri
hem yazýyor hem oynuyorduk
harcýalem
sözüm ona yaþýyorduk
çalakalem..
yaþ kýrk ve biraz üzeri….
Baþlar hayatýn iniþleri
Ýþler yaþ a dostlar,
bir ayaðýmýz çukurda
biter ruhun didiniþleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.