Sıtma nöbetleri

Sýtma nöbetleri

Buzdaðlarý kýrýlýyor içimde
Üþüyorum bedenim içinde
Cam kýrýðý parçalar kesiyor
Çizik çizik yürek yüzlerim

Þubat zemherisinde volkanlaþýp
Temmuz kusuyorum cehennemi
Pervaneyim ateþin karanlýðýnda

Esrik bir sevda esiyor uzaðýmda

Gece boyuyorum aysýz yýldýzsýz
Bütün sokak lambalarý sönük
Yer ölüm kadar sessiz ve ýssýz
Korkusuzluðuma yeniliyorum

Ellerim titriyor bir mum alevinde
Parmaklarýmýn arsýnda sýzýyorsun
Bedenime yayýlýyor nefesin ýlýk ýlýk

Gelip gelip geçiyorsun yakýnýmdan

Diken diken saçlarým mezar arasý
Gözlerim yuvasýna sokulu hançer
Ayaklarým betonda prangalanmýþ
Tarifi mümkünsüz aðýrlýk içindeyim

Kalbimi sýkýyor bir el avucuna almýþ
Kan durmuþ damarlarýmda akmýyor
Ciðerlerim demirci körüðü köründe

Nefesini alýyorum nefes alamýyorum

Güller soluyor dallar kuruyor
Kuruyor derya deniz çöl oluyor
Daðlar tuz buz olup iniyor düze
Taþlar dikilip kalkýyor yüz yüze

Tartýlýyorum meçhul bir yerlerde
Terazinin bir kefesi yerde biri gökte
Düþüyorum inip kalktýkça seyrinde

Uçuyorum havada kanatlarým yerde

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: