DERT

Düþman yese parçalasa,
Duymam ki kederle tasa,
Derde salan beni yasa,
Eðri büðrü yanlýþ asa.

Zalimlerin oyununa,
Boþ kürek çeker boyuna,
El üfler gider hoþuna,
Bir yetiþkin bir toyuna.

Serap görmüþ sanmýþ kazan,
Ateþ sanmýþ alev yanan,
Oysa ki duyduðu yalan,
Ýþte bu dert beni bayan.

Sað duyu der; Yalan kanma,
Her duyduðuna inanma.
Düþmana sakýn dadanma,
Hatmeyle ilim aldanma.

Ýçini dertle eyleyip,
Bilir bilinmez ekleyip,
Gördüðün sanki bir garip,
Derin ah çeker içleyip.


Ah! Keþke somut olsaydý,
Kendi bildiði yasaydý,
Beni biraz anlasaydý,
Çok yazsa, çok okusaydý.

Gidiþat kötü diyenler,
Halk açken ipek giyenler,
Gözlere hile sürenler,
Ayný korodan ayný der.

Dert iþte nereden baksan,
Üþüþür eller, sen yoksan,
Altmýþ yetmiþ biraz doksan,
Tarihi biraz yoklasan.

Yine lafý býrakmýyor,
Doðruya hep eðri diyor,
Sökük yerden vidalýyor,
Aklýnca bizi sýnýyor.

Kalkar iþte ahaliye,
Bayýrla bucak nahiye,
Yenmiþ yenmiþ diye diye,
Bak sanki dönmüþ deliye.



Ýrfan Yýldýrým Çevik

Sosyal Medyada Paylaşın: