SON ŞİİR

-Son Þiir-
...
Sorguluyorum bu dünyanýn
yolunu nerden gelip nereye
gidersin bana yükleyeceðin
yükü taþýyabilirmiyim diye.

Sana gelmek isteyen yolcu bile
tereddüt yaþar biliyorum artýk.
Ki, zaten gelmek gayesinden
emin de deðildir ve yükü taþýyamam
sanýr.

Oysa o kadar hafif kalacakki
ters yöne gidiþi aðýrlýðýndan
ödün verip kuþ tüyü misali
oradan oraya savrulacaktýr
korkarým.

Ýki lafýn beli ince belli bardaðýn
muhabbetindeki tadý vermiyorsa
eðer kýrýlsýn dem vurulan anýlarýn
hatýrasý þöyle dursun.

Sarsýlmaz zannedilen koca yūreklere
ne oldu hadi söyle.
Efsunlandýkmý ne inanmasakta
hurafelere.

Sen bil istedim sevdiðim sen bil.
Bir özre sýðardý yalnýzca muradýn
eski defterlere sýðamayýþý.

Ve artýk sevgime inanmayan da
sevgiden vaz geçmiþ Ki,
ap-açýk ortada halleri.

Bu aþk dolu küp çatladý ne yazýkki
Lakin tamiri için iki elle sarmak gerek
þu uzaklýk olmasa.

Ama gelmeye yürek gerek.

Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: