Ben Mecnun idim ama; yarim Leyla olmadý
Yürüdük “akþam” fakat hiç kol kola olmadý
Çok hayal ettim, umdum; birgün sýla olmadý
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönüül!
Sevdin mi beni dersen sevdim, yemin ederim
Bunu söylerken dahi, ürperdi, ruhum, derim
Aþýðým da o yüzden, büyük, hüzn ü kederim
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönüüül
Aðlýyorum Mecnun’a, aðlýyorum bahtýna
Terkim boþ biniyorum, bindiðin aþk atýna
Gidiyorum sevdaný, koyup gönül tahtýna
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Dün gece anladým ki aþk nedir bilmiyorsun
Ýlk korun düþtüðü yer, sinedir, bilmiyorsun
Aþkýn ile yandým, kaç senedir, bilmiyorsun
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönüül
Seni çok, çok sevdiðim hâlimden âþikârdý
Hatýrlýyor musun yâr, aþk ne tatlý bakardý
Senin de nigahlarýn, gönlümü çok yakardý.
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Ýki umman misali birleþirken dudaklar
Sevenler gözlerini, maþukuna odaklar
Ateþ görünce, geri geri gitmez ayaklar
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Sevilmek istediði, kadar severmiþ insan
Leyla’ya hasretimi, anlatamaz her lisan
En güzel kelimeler, gözlerimde, okusan
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Kýrýp verdiðin iðde, güzel kokuyor hâlâ
Kokun sinmiþ galiba incecik, kýrýk dala
Billahi onu her gün kokluyor bu budala
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Zorla güzellik olmaz, dil baðlýdýr gönüle
Bülbül severse öter seher vaktinde güle
Leyla’ya âþýktý da, gitti Mecnun ta çöle
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Aþk ne imiþ tadýný asla merak etmedin
Gözlerim ayna iken eli, tarak etmedin
Dizlerimi kendine bir oturak etmedin
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
Ýçimde derya vardý sen sahilinde gezdin
Ayaklarýna vuran dalgalarýmdan bezdin
Akþam kuma attýðým gülleri basýp ezdin
Kader, nasip diyelim ve biz gidelim gönül
S / ÂYE 27 MAYIS / 2018 ESKÝÞEHÝR