İSTANBUL İSTANBUL

Þu Ýstanbul þehrinde, kalem düþmez elimden,
Yýllar, asýrlar geçse, silinmez hayalimden.

Hiçbir yerde görmedim, böyle ilham perisi,
Þehr-i þah Ýstanbul’dur, hikâyedir gerisi.

Þu þirin Ýstanbul’un, her bir hali þiirdir,
Buna þiir yazmayan, sanmasýn ki þairdir.

Topraðý ile taþý, altýndýr Ýstanbul’un,
Yine þen ve mutlusun, yoksa da paran, pulun.

Dünyalarý verseler, deðiþmem Ýstanbul’u,
Ne hikmetse burda var, her bir þeyin en bolu.

Þu mavi Boðaziçi, sevdaya, aþka güzel,
Her yer cennettir ama Ýstanbul baþka güzel.

Ne iyi etmiþ Fatih, almakla Ýstanbul’u,
Tacý olmak neyime, yeter ki olsam pulu.

Aþk ve muhabbetiyle, kuþatýyor insaný,
Türkçe’nin þah damarý, þu Ýstanbul lisaný.

Ýstanbul’da yaþayan, ya ressamdýr ya þair,
Yazmaya ömür yetmez, tek Ýstanbul’a dair.

Gördüðümde, bir gözüm Ýstanbul’da kalmakta,
Büyüleyen haliyle, gözlerimi almakta.

Kimseye mihneti yok, yaþar kendi halinde,
Mutlaka Ýstanbul var, herkesin hayalinde.

Ýstemeyen olur mu, Ýstanbullu olmayý,
Diliyorum Rabbimden, Ýstanbul’da ölmeyi.

Ýnsaný her þeyiyle, kuþatýyor Ýstanbul,
Aþk dolu iklimlerde, yaþatýyor Ýstanbul.

Ýstanbul’da ölümü bile ödül sayarým,
Ýstanbul sevdasýný dünyalara yayarým.
Ocak 2018 Ýstanbul
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: