Hep neþeli sandýlar beni için için kanayan kahkahalarýmý anlamadýlar akvaryumdaki balýk, saksýdaki sardunya, kahvaltýmdaki zeytin, kavgamýn ucundaki özlediðim gelinciklerim kendimi kandýrdýðým lavabodaki aynam sen de öyle sen de..
Kanmazdým ya, oldu iþte güneþin doðuþunda gecenin her yarýsýnda ay da girdi seninle beraber tam saðýmda, özlemle açtýðým o küçücük penceremden içeri ay þahit bakýp,bakýp can dedin ne sevindim, ne sevindim ve bir sabah anladým bir haber býrakmadan sevgimin üzerine basa basa sessizce gelip onu da alýp gittin . .
ahmetkarakaptan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetkarakaptan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.