şiir benim neyime

ne kendime hayrým oldu ne de âleme
saçma sapan þiir yazdým kirlettim elimi
sýkboðaz ettim insanlarý boðdum eleme
ya hayr söyle ya sus, ya da býrak kalemi
***
harika bir yorumdu, etraflýca ve derin
engebeler oluþtu her an kopar fýrtýna
dedim ki; kendime, yatacak yok yerin
önce kendini bil, gireceksin yerin altýna
***
ne güzel bir çerçeve etraflýca bakmak
geniþ bir yelpazedir, islam þemsiyesi
benim gibi dar açýlý, basiretsiz ahmak
birde þiir yazýyorum der, bu neyin nesi!
***
diyor ki; hiç boþa karalama farklý bakýþ açýlar
bir de bu þekilde bak, bu tarla da bu baþaklar
ben nerdeyim sen nerdesin daha anlamadýn mý?
birlik ve beraberliðe adým, kardeþ olmuþ kucaklar.
***
demem o ki; adam olmam için benim
daha çok okumam ve düþünmem gerekiyor
kuþlar geçse de üstümden kalsýn hislerim
baþýmý iki elime alýp dinlemem gerekiyor
***
öyleyse artýk geldi dinlenme zamaným
çekilip bir köþeye beklemek sonumu
bir kalem biraz kitap benim harmaným
insan kendi hazýrlarmýþ kendi sonunu
***
anladým ki; kalemimi erken almýþým elime
daha piþmeden düþtüm, düþmüþüm bu yola
ama her gönlüme geleni de, söylemem dilime
gerektiðini öðrettiler, anladým ki; bana mola
***
kendimle iç hesaplaþmaydý mürekkep geldi yazýma
naðmeler çýktý ortaya da çal demedim sazýma
dahasý, sabýr gösterip okudunuz katlandýnýz nazýma
bundan böyle yazmayacaðým, son veriyorum yazýma
***
yusuferdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: