Ürkek

Baktýðým an uzaklarý
Aþtýðým da daðlarý sýrtlayýp geçiyorum.
Her yoldaki yolculuk bir yere kadar
Yaklaþýnca kumsala
Ýþte tam orada duru/yorum
Düþünüyorum
Yüzme bilmediðim geliyor aklýma
Çok görmeyin bu çaðda bu da benim ayýbým
Bir zamanlar yamaç paraþütü
Bir zamanlar ibreyi kýrmýzýya dayadýðým
Günlerde geçti aklýmdan
Unutmadým
Oysa unutan beyin güçlüdür derdi ustam
Hatýrlama da güçlük çekmiyorum
Hele hele birini katmýþ isen yüreðine
Beynine ve bedenine
Ona dökülüyorsa parmak uçlarýndan kelimeler
Kuþlarýn kanatlarý gibi çýrpýnýyor
Yuvalanýyor isen ayný yere
Arýlar gibi çalýþýrken peteðine sevda iþliyorsan
Dalýndan kýrýlan filizi aldýrmadan
Göz veriyorsan bir kabuktan boy atsýn diye
Yaþamak yaþatmak þefkat adýna
Ölmek bile gelince aklýna
O geliyorsa esmer bir çocuksa geride kalan
Binlerce kez düþünüyorum
Þimdi sen zalim þarkýlarýný söyle
Yazdýðýn ne varsa yaþadýðýn ne varsa hiç say
Hiç say benimle olan bir bütünde yazýl/an her þeyi
Biliyorum bensiz hiç bir zaman gülmeyeceksin
Korkaksýn korkak bir o kadar ürkek
Oysa ölsem de ölmeyeceksin...

Sosyal Medyada Paylaşın: