KIRIK AYNALAR MİSALİ KIRIK BİR GÖNÜLDÜ BENİMKİSİ

Þarkýlar söylüyordu dudaklarýmda ayrýlýk ;
Ben gecelere döküyordum ýstýraplarýmý,
Geceler benim can dostum.
Gözlerimde aðlýyordu güz yaðmurlarý ;
Buz tutan yüreðimi avutmuyor du þiirler,
Orhan dan bir þarký yüreðimi yaralar :
(Eðer aþka bir ceza verebilseydim )
(Benim gibi onunda sevmesini isterdim.)
Bir cezasý varmýydý aþkýn ?..
Nasýl ceza verilirdi aþka.

Bu gece sana yazdýðým tüm þiirlerimi ;
Tek tek asacaðým elektrik direklerine ,
Sonra ; yeþermeyecek umut çiçeklerim için...
Aðlayacaðým,bir hüzzam þarkýda.
Buðulu camlara yazdýðým adýný ,
Kaç kez tekrar edecek kalbim
Hiç usanmadan.
Bu bekleyiþ hiç bitmeyecek mi ?
Bu özlemin yakan hasreti bitmeyecek mi ?

Renkler hep siyaha dönüþtü yokluðunda ;
Aynalar eskisi gibi bakmýyor yüzüme,
Yarým ve hüzünlü ;
Dudaklarýmda þarkýlarýmýz
Masmavi bir dünyamýz vardý ikimizin,
Hayallerimiz mutluluk ötesi...
Ve ; sonsuzluk ötesiydi.

Þimdi ; bu ayrýlýðýn cezasýný çekiyorum,
Rüyalarýmda görüp umutlansam da...
Onlar da yarým kalýyor.
Sabahlarý bir iç ezikliði ile uyanýyorum,
Ve; bir umutla soruyorum kalbime,
Acaba unutmuþmudur?
Kalbim, unutmaz...unutamaz...
Diye atýyordu.
Sen bana, bu gönül sana tutsak.

Günay K.K.
Sosyal Medyada Paylaşın: