Kendimden yoksunum
Dünya denen mekan yalnýþtýr bana
Ýnsan olamadým insan içinde
Aþka dönen mekan yalnýþtýr bana
Kendim bulamadým insan içinde
Fikir ocaðýnda tutuþur dilim
Dilim ateþinde savrulur külüm
Külüm toz olup da kalmasýn gülüm
Caný kýlamadým insan içinde
Gönül sürgün yemiþ dostun baðýnda
Sönen ateþ yanmaz dert ocaðýnda
Nefes olsa neyler beden daðýnda
Nasip alamadým insan içinde
Türkülerde buldum bir tek kendimi
Duygu sellerine saldým bendimi
Kaç bahar yaþarým devrim döndü mü
Umut çalamadým insan içinde
El sazýn teline sevgiyle vurur
Gönülden gönüle bir demde durur
Ben gibi biriyse cananý yorar
Sevgi salamadým insan içinde
Caneli bir seni düþünür sessiz
Elin dünyasý var ben ise sensiz
Her yer çiçek olsa bahçem çiçeksiz
Aþka dolamadým insan içinde
Ýsmail KOCA (CANELÝ) 24.05.2018 28.16
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.