Son istasyonum!..

Aþk denen adýna, yaklaþtýrýyorsa insaný, insana eðer,
Yaklaþamadýn, içte bir þey yok, uzaðýmsýn sen benim,
Gündelik kaygýlar, küçük hesaplar peþinde koþsanda,
Bilmiyorsun, sensizken bile, sen benimsin, ben senin...


Yabancý birileri gördükçe, hep söylüyorlarmý adýný,
Ýz býraktýn, özlediðim o gülüþleri yakýyorum içeride,
Kesilmiþ kaza döndüm, yoldun yarýnýmýn kanadýný,
Trajedik tiyatro sahnede, ne zaman olacak son perde...


Böyle yalnýz kaldýðým zamanlarda ziyarete gelen yok,
Dinleyin sevenler, baþa geleni siz düþünün cana yetti,
Ne yarýn ne de öbür gün, yok, yalnýz kalacaðým galiba,
Feryat - figan arþa deðdi, anlamaz, ruhum isyan etti...


Her mevsim açýlan bir güldün, içimde yaprak yaprak,
Her aþýðýn gerçek odak noktasýdýr, kalem çekili gözler,
O ayaz gecelerimde dahi bahar getirirdin sadece bana,
Adýnýn deðdiði güller soluyor, bahçeler dahi seni özler...


Bir kere tutturmuþ bir türkü, yüreðim, tam ortasýnda,
Bir çift rayý gibiyiz, bu benim gittiðim yol, tren yolum,
Dünya boþ, aþk - sevdalar yalan, mevsim, sensiz döner,
Uzak olman neyi deðiþtirir, bu benim, son istasyonum...


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
22/05/2018

Sosyal Medyada Paylaşın: