züleyha

beni, sessiz sedasýz sevebilir misin?
açýða çýkmadan gizli yaralar
kabuk baðladýðý bilinmeden
yaðmurun topraðý öptüðü,
ýslak kanatlý kuþlarýn cývýldadýðý
ve buðulanmasý kirpiklerin, yürek
vuruþlarýyla, boðulmadan hýçkýrýklara
sevebilir misin?
tomurcuða özlem duyan,
çiçek gibi…
züleyha gibi,
bekler misin beni?
uzakta bizden ,
çok uzakta ait olmak istediðimiz yerler
gönüllere umut yaðar, ama,
inerken gökyüzünden, yaðmurlar da inler
züleyha;
herkese yazýlmaz öyle her þiir
yaðmurlar gibi dökülür avuçlara,
pýrlantalar, gerçi hüzünlüdür sözlerim
kalbim öyle deyir
aþkla yoðrulmuþ bir þiir,
bir yanardað ateþidir, züleyha
çünkü;
içten kopar derin fýrtýnalar.
züleyha;
sevginin diliyle konuþan bir yürek
gönlündeki damlayý çevirir deryaya
dil ve gönül arasýnda çekilen kürek
güçlü bir sevda olur götürür Mevla’ya
***
yusuferdoðan


Sosyal Medyada Paylaşın: