BU HAYAT HEP BEKLEMEK

Çat dedi
Çýt dedi
Bir hayat daha nefes vererek inledi
Doðanýn sesleri mazotla bulanýp
Topraklar sert taþa kendini katýp
Üst üste yaþamlara zemin derledi

Nerde kýzgýn babamýn dýþ kapýdan bahçede yiyelim sesleri
Nerde annemin piþirdiði o güvecin acýmsý lezzeti
Çayýrlarda oturupta oynadýðým bebekler
Neden benim deðildi?

Fakirlik her yerdemi belli olur
Ýçime oturan geceler hep mi pencere baþýnda ýslanýr
Bana bakan yýldýzlar hepmi acýmý dinler
Hiç mi býkmadan o çay demlendi

Ne aþýktým nede imtihan stresi
Omuzlarým boþtu bir melek bekledi
Günahlarým baþladýðý gün
Küçüklüðüme bir leke geldi

Dünya pisleþti
Biz büyüdükçe kirlendi
Havasý gýybete bulanmýþ
Doðasý iyi insanlarda gizli

Ne uyanýrdým þehit dolu sabaha
Ne de gece sela okunurdu bir darbeye daha
Aðlama küçüðüm olur böyle þeyler lafý
Hepsi eskidendi

Hacanneler kapýda bekler gelen geçene gülümserdi
O zaman mutlu olurdum ben çikolatayla deðildi
Erimiþ þekerleri güldürürdü beni

Sýrtýný sývazlayan amcalar
Yarýn ölecek gibi nasihat verirdi
Öyle iz býraktýlar
Halada öyleydi

Sallandýðým o paslý salýncak
Hep yeþildi
Kokusu midemi bulandýrýrda
Rüzgarda havalanan saçlarýma sinerdi

Ýçim hep bir misafir özlemiyle yanardý
Bizim kapýmýz hiç çalmazdý
Neden sevmezlerdi
Yoksa bizmiydik kimsesizleri

Aðlayarak çýktýðým o ev
O ev bana hiç gülmedi
Doðupta büyüdüðüm evde
Gençliðim beklendi

Gençlik geldi geçici
O kapýdan hala çýkarken aðlamak
Þimdi yaþlýlýðý beklemek
Bu hayat Hep hep bekleyerek...



Sosyal Medyada Paylaşın: