Ayrý geçen günlerde,halim nedir bilmedin.
Çekip gittin gizlice, acýyor bana eller.
Senin için dökülen, gözyaþýmý silmedin.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Canýma can verirdi,konuþsaydý dillerin.
Kýþýmý yaz ederdi, o sýcacýk ellerin.
Yapraklarý döküldü, bahçedeki güllerin.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Gece gündüz çocuklar,baba diye ünledi.
Geçim derdi sýrtýmda garip gönlüm inledi.
Hüzünlenen yüreðim , yalnýzlýðý dinledi.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Ekmek için tarladan buðdaylarý aþýrdým.
Artýk gücüm kalmadý,ne yapayým þaþýrdým.
Çok yükledim sabrýmý,bir damlayla taþýrdým.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Niye beni terk ettin,bilemedim suçumu.
Bir Alman’a kapýldýn, beyazlattýn saçýmý,
Ýhanetin çok koydu,yanlýþ yaptýn seçimi.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Gerçekleri gör artýk, niye için sýzlamaz.
Allah görür her þeyi,yaptýklarýn gizlemez.
Yavrularýn aðlýyor,hiç mi gönlün özlemez.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Kendine gel, dön artýk, çok acýlar çektirdin.
Kuru kalan bahçeye vuslat gülü ektirdin.
Gayri gücüm yetmiyor, tek ayakla sektirdin.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.
Ülkü Ahýska.
Fon resmi kendi çalýþmam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.