Çocuk Destanı ( bildiri'si ) Türü şiirimsi...! Hikayesi. İnsanoğlu varoluşundan beri kapışır savaşır.. Böyle gelmiş, böyle gideceğe benziyor. Olan çocuklara oluyor. Lütfen yazıyı okuyunuz! Nokta!!
Ertürk Mustafa
Çocuk Destanı ( bildiri'si ) Türü şiirimsi...! Hikayesi. İnsanoğlu varoluşundan beri kapışır savaşır.. Böyle gelmiş, böyle gideceğe benziyor. Olan çocuklara oluyor. Lütfen yazıyı okuyunuz! Nokta!!
Çocuk Destaný II
Sadi-i Þirazi’ye
Ya Sadi-i Þirazi ( Þirazlý Sadi )
1003 Þiraz- 10893 Baðdat dönemin
ünlü fýkýh bilginlerinden. Niözamiye Medresesinde ders verdi.
Eserleri arasýnda Kitabü’t-Tenbih’ten baþka Bostan ve Gülistan’ý
çok tutulmuþ, beðenilmiþ bir çok dile çevrilmiþ!
Ey Üstad!
Kitaplarýnda ne güzel sözler deyimler söylemiþsin.
Sevgi aþýlamak istemiþsin, bu gönül dostluðunla insanlýðýn
gönlünde yer etmiþ taht kurmuþsun. Kalemine, yüreðine saðlýk.
Bencileyin de hak etmiþsin þüphen olmasýn.
u satýrlarý Siz Üstadýma sunmakla boy ölçüþmeye kalkýþtýðýmý
deðil, Size, sevgi dolu enginliðnize olan saygýmdan olduðunu
kabul buyurunuz.
Diyeceðim, size iletmek istediðim, onca sevginize, tüm insanlýða olan
mesaj ve iletinize raðmen, aradan bin yýl geçmiþ olmasýna deðin insanlýðýn
insanca dostça bir arada yaþama, paylaþma kültürüne eriþemedikleridir.
Tam tersine geri fiteste gidiþlere tanýk oluyoruz.
Siz Bostan’la insanlýðý bir bostana benzetmiþ; bostancýnýn bostanýndaki
sarmýsaðý soðaný kavunu karpuzu koparmaya kýyamadýðýný, kýyamayacaðýný,
Gülistan ile de insanlýðý bir gül bahçesine benzetmiþ , bahçivanýn
bahçesindeki gülleri, laleleri karanfilleri koparmaya kýymadýðýný,
kýyamacacaðýný güzel
öykü ve benzetmelerle anlatmak istemiþsiniz..
Ama aradan geçen on asýrlýk zaman sürecine raðmen insanlýðýn gelmiþ
olduðu noktayý Size arz etmek istiyorum.
Anlatacaklarým, anlatamayacaklarýmýn yanýnda denizde bir damla bile olamaz .
Sakýn üazülmeyiniz!.. Biz milyonlarca dünya dolusu çocuk zaten yeterince
aðlýyoruz. Aðlamaya gücümüz, nefesimiz, gözyaþýmýz yetecek olursa...
Üstadým, tüm dünyalý çocuklar adýna hepimizin dert ve sorunu benzer
olduðundan ben arz edeyim.
Büyükler, büyük bildiklerimiz “ Dünyayý parsel, parsel etmiþler!”
Yetmiyormuþ gibi kavgalarý, dalaþmarý, ölmeleri, öldürmeleri bitmiyor.
Neyi paylaþamýyorlarsa... Paylaþýlacak bir þey var ise oturup konuþarak
sorunu çözeceklerine kapýþýyorlar. Sn. Devletlüler kapýþýnca babalarýmýzý,
abilerimizi alýp götürüyorlar. Nereye, ölüme.. ölmeye, öldürmeye...
Ölenin de öldürenin de çocuklarý olan bizler babasýz, desteksiz; yetim
sefil yoksul boynu bükük kalýyoruz. Dahasý baþkalarýnýn kölesi, esiri oluyoruz.
Dahasý aç ilaçsýz kalýyoruz. Aclýktan, ilaçsýzlýktan ölenlerimizin sayýsý
milyonlarla konuþuluyor. Hele son yüz yýl içinde... Dahasý ölüm, öldürülme,
daha iðrenç zulümlerin korkusuyla yerimizden yurdumuzdan oluyoruz.
Kaçýyoruz. Yollarda telef oluyoruz. Akdeniz bizim ölüm kalým gölümüz olmuþ...
Afrikalýyým, Latinliyim, Ortadoðuluyum, Afganlýyým... hangisini sayayým.
Hepimizin hali içler acýsý...
Anlayacaðýnýz günümüz dünyasýnýn insanlýðý, Gününüzün insanlýðýna benzemiyor.
Sosyal, siyasal, dinsel kinsel nedenlerle gittikçe daha gaddar, daha zalimane
olmuþ ve olmaya da devam edilmekte. Ne bostan o bostan, ne bostancý
o bostancý; ne gülistan o gülistan ne bahçivan o bahcivan günümüz dünyasýnda.
Tüm, bu anlattýklarým, anlatamadýklarýmyanýnda denizde damla bile olamaz!...
Her þeye raðmen üzülme, aðlama. Üstadým, aðlama!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.