Aðzýmý bozmayacaðým kaptan,
Küfürler savurmayacaðým.
Ulan diye baþlayýp
Kýrmayacaðým edebi yanýmý.
Korkma kibarlýðým sen,
Elimi sürmem sana.
Yýllardýr beni nasýl bildiysen,
Yine öyleyim,
bu halime aldýrma.
Benimkisi depresif esinti,
Gelir geçer þimdi.
Bu araf sempozyum sonunda;
Ya dümdüz olurum,
Ya da düz yola koyulurum.
Fakat bu haller de kolay deðil hani,
Kafamýn içini bir görsen;
Teraziler bozuk, kefeler mahþer yeri.
Yine bir küfür dizesi geldi dilime,
Yok yok kibarlýðým bozulmadým.
Sen gir içeri hele,
Birazdan seni ararým..
Sonunda...!
Kaptan ben fenayým,
Akordum mýzrabýmla kanlý býçaklý,
Ruhum müflis, bedenim alacaklý.
Denizim göðe çýkmýþ,
Renklerimi rehin tutmuþ siyah’ým.
Ýzin ver kaptan,
Aðzýmý bozayým..!
Ulan diye baþlayýp,
Alayýna halay tutayým.
Boyuna posuna,
O þiþmiþ dalkavuk egosuna,
Beyin sývýsý içinde yüzen,
Beni 46’ya çeviren
Herkese bir giriþ yapayým..
......
Peki, anladým kaptan.
Az kalsýn bozulacaktým,
Ulan bozulmadým Allahtan...
Kurþuni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.