İnsan Kesiği
her geçen zaman
içimdeki yaralar biraz daha çoðaldý
kaç zamandýr elimi tutan olmadý
arkamdan koþan
düþtüðümde
caným acýdýðýnda
kalbimden sýzan umut
gittiðim yollarda hep pusulam oldu
umudu kaybedip
kendimi aradým
kendi kendime yetmediðim bir yaþamdan gelmiþ gibiydim
yüreðimde insan kesiði taþýyordum
ne kanayan bir yaram vardý
nede kabuk baðlayan yaram
içimde kýrýlan bir yaþamý tartýyordum
bir nefes aðýrlýðýndan öteye geçemiyordum
nefes bu kaç gram gelir ki
karþýmda duran daðlara bakýyorum
ne kadarda heybetli duruyorlar karþýmda
sýrtýmý yaslasam sýrtýmý korur biliyorum
yüzümü dönsem yüzümü korur gibi
ne yaparsam yapayým bir yaným düþmana hedef halinde
elim ayaðým birbirine karýþmýþ halde
dolambaç bir yolda yürüyorum
sonra boðulacak gibi oluyorum
boðazýma takýlan bir cümleyi yutkunuyorum
pes etme diyordu
bu yaþamýn akþamýný da gördüm gündüzünü de gördüm
güneþini de gördüm çiçeðini de
kuruyan aðacýný, solan yapraðýný
yaðan yaðmurunu, fýrtýnasýný
karanlýðýný
ve sesini
ve susuþunu
gördüðüm her þey bana düþman oldu
duyduðum her ses saðýrlaþtý
dokunduðum her þey elimde soldu
baktýðým her þey kör zindan
yine önümden geçen bir hayata el sallýyorum
bazen kuþlar gibi kanadým olsa diye düþünüyorum
sonra insanlar tarafýndan kanadým kýrýlýr diye aklýma takýlýyor
kalp kýran insanlar
insaný öldüren insanlar
sonra sustum
sonra kendimi aradým
sonra kendimi kilitledim bir yalnýzlýða
dilime kilit vurdum
konuþmadan kendimi aradým
yüreðimde insan kesiði taþýyordum
günlerdir kendimi bulamadým
iç sesim yaþamadýðýmý
dýþ sesim hiçbir þeyin bitmediðini söylüyor
bense iç sesim kadar ölü
dýþ sesim kadar umutluyum
ibrahim dalkýlýç
15.05.2018
00.01 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.