hayatýn dünü bu günün göðü ile ayný ve kýmýldamayan anýlarý güne düþüren ay kardeþimiz o beyaz mezarlarýn gülümsediðini biliyorum
çýkýp dýþarýya kýrlarý koþacak kalbim selam verip dertleþeceðiz tanýdýk bir yüz seviyorum derse sizi ona çatýlardaki kuþlardan bahset kaçýp giden umutlarýmýzdan
ve o yakýn duygu sarýlýp birbirimize kayboluyor muþuz gibi ne olur hatýrla beni aðaçlarýn arkasýnda öpüþürken susarak geceyi dinliyorduk
avcýlarýn beyaz kar kokusuyla geçtiði buzlarýn üstünde kayan çocuk sevinci çaðýrýyordu bizi ne çok sarýlmýþtýk hani ay ve bahar yaz ve güneþli günler için içimizi doldurmuþtuk mavi umutlarla
yaralarýmýzý sarýp açlýðýmýzý doyurduk o gün bu gün anýlarla yaþýyorum binlerce sene geçti içimden hala çok sarhoþum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.