ANNE

ANNE

Kader; bir muamma, sýrrý bilinmez.
Halime bakýp da aðlama anne;
Ezelde yazýlan yazý silinmez,
Dertli yüreðimi daðlama anne.

Ýçimde hüzün var bir avuç kordan,
Kader ayrý tuttu anadan yardan;
Sesini duyur da uzak diyardan,
Gurbette yolumu baðlama anne.

Göçmen kuþlar gibi yorgun uçarým,
Güz gülleri gibi solgun açarým;
Feleðin elinde bil ki naçarým,
Gönül kurþununu yaðlama anne.

Otur baþucuma, tut ellerimi;
Hele bi’yol dinle emellerimi.
Gönülden gönüle çek tellerini,
Hüzün ýrmaðýnda çaðlama anne.

Gün olur, içimde fýrtýna eser.
Gün olur, yüreðim kendine küser.
Azrail, usulca yolumu keser.
Ölürsem karalar baðlama anne.

Rabia BARIÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: