Dinlerdik kýyýda denizin sesini ’
Çýrpýnan dalgalar gibiydi içimiz
Kýskanýrdý martýlar görünce bizi
Sanki havayý ýstýrdý nefesimiz.
O gün almýþtýn aklýmý göz, göre,
Kaybolmuþtu ruhum iklimlerinde
Dönüþü olmadý, bir daha geriye,
Neden ayrýldý bilmem ellelerimiz.
Senin rengine bürünürdü bahar
Güller, karanfiller, o zambaklar,
Üzülsen denizde fýrtýnalar kopar
Güldüðünde ýþýk saçardý gözlerimiz.
Bir boþluk kaldý senden geriye
Avunuyorum, andýkça sadece
Bir kýyýn olsa ulaþabilsem keþke
Kavuþtururmu bilmem dileklerimiz...