Bir kadýn düþün, sevgisi ta derinden Gözleri hep evlatlarýný arar Baþka kimsede yok onun merhametinden Çoðu zaman duygusal, aðlar
Yeryüzünün mükemmel çiçeði Ödenemez ; hakký,emeði Cennet ayaklarýnýn altýnda serili Çok seviyorum anneciðim seni
Kendini düþünmez, düþünür evlatlarýný Hastalanýnca baþýmýzda bekler Öper koklar goncalarýný Onlarýn gelmesini hep bekler
Evlat demek ciðerdi Canýndan can geldi Annem gözlerimin bebeði O beni abdestsiz hiç emzirmedi
Þükür eder Mevla’ya Goncalarý için dilinde hep dua Ýstemez, kimse çeksin evlat acýsý Allah kimseye vermesin bu acýyý Anneler tomurcuklarýný hep koklasýn Benden anneme ve annelere selam olsun.
Ayþe Nur GÖLCÜR
Bu þiir annem Muazzez GÖLCÜR’e ithafen yazýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe Nur Gölcür Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.