Sultanahmeti, Ayasofyayý bir de semadan görsem Süleymaniyeyi dolaþýp Eminönüne gelsem Galata kulesinden geçip Beyoðluna uzansam. Mebusan caddesinden Dolmabahçeye varsam.
Takýlsam yaþlý bir vapurun peþine, Simit eþliðinde çay içen insanlarý seyretsem. Hicaz makamýnda bir istanbul þarkýsý dinlerken, Soluduðum her nefeste içime Ýstanbul´u çeksem.
Pâyitaht idin sanma bir gün olursun pâyimal. Söyle, varmý böyle birþeye yaþarken biz, ihtimal. Nârýna yandý bu millet ve yanacak pâyidâr. Sen bizle güzelsin, biz senle bahtiyâr.
Açýklama: Mücerred: Saf ve katýksýz Pâyitaht: Baþkent Pâyimal: Ayak altýnda kalmýþ Nârýna yandý: Ateþinle yandý Pâyidâr: Ebedi, sonsuza dek yok olmayan Bahtiyâr: Mutlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ufuk Aykaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.