en onulmaz acýlarýn kokusuna gömülür usum lehçesi bozuk cümlelerin sahipsizliðinde
.....
ciðerlerimden tükürdüm caiz olmayan türküleri biraz arabesk biraz da hicaz karýþtýrdým içine þizofren frekanslara dayadým kulaðýmý sonra gerdaný kýrýk kolyeler çizerek sesimin resmine omuz baþýmda unuttum aðlayan ellerimi aynalarda uyutarak gözlerimi
eðreti bekleyiþlerin eteðine düðümledim saçýmý koyu renkli acýlar avucumda seviþti sanki tenimin her hücresinde kýzýl bir sancý es geçtim eflatun gülüþleri kurþuna dizerek kýrýlganlýðýmý
prangalara gebe kaldý rüzgarýnda demlenen hýçkýrýðým kökünden doðurttum çiçekleri bu kez marazlarý öpüp kambur yollarý diktim üstüme ve yeniden öldüm hiçe sayarak kimliðimi