VURGUN YİYEN KALPLE
VURGUN YÝYEN KALPLE
Vurgun yiyen kalple
Artýk o anýlarý yaþamak istemiyor
Çünkü;
Hasretlik tütüyor gözlerde.
Yapraklarýn sararýp dökülmesini istiyorken
Doða habitada kol açtý.
Gönüller yaþamak istemediði küflenmiþ o anlarý
Elinden tek tek dökmek,
Sevgiliye esen kavak yellerini
Türkü halinde saçarak, boþaltmak,
Anlatmak gerektiðini söyledi.
Bu yana istemsizliðini de söylemek gerekti,
O an dökülüverdi yapraklar kendiliðinden
Anýlar gibi sararýp, küflenmek istedi,
Flora soldu vurgun yemiþliðinden.
Gönüller kapýsýný açtý sararmýþ anýlara
Ýçerisine dek sindirdi
Saplandý baðrýna,
Kalp kapanýverdi…
Anýlarý ustü-üstüne istif eden,
Vurgun yiyen kalple seven
Açýldý tatlý baygýn halde,
Vurgun yese de
Kabullendi geçmiþe önem veren…
---- 19.08.1961 – Ýslahiye
Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul.
………………………………………
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.