Hu diyen bir nefesim neyin dilsiz dilinde Eriþtiðim kalpleri alevimle saran ben Kör bir býçak olurum Ýbrahim’in elinde Hangi boyna deðersem Ýsmail’i soran ben
Kerbela’da utanan bir damla su olurum Hüseyin dudaðýnda yoksam niye varým ben Kahpe Yezid elinde öyle titrer dururum Hainleri ahrette yakacak o harým ben
Güzel Yunus gönlünde tükenmeyen huzurum Gelin canlar diyen o tatlý dil de bendendir Bir küçük diken belki güzellikte kusurum Bülbüle hasret ile yanan gül de bendendir
Tek ayaðým üstünde takva ile dönerim Bir elim gökyüzünde bir elim yeryüzünde Dost uðruna baþ verip güneþ iken sönerim Þems’e benzeyen benim Mevlana’nýn yüzünde
Yakup’un gözlerine sürülen gömlekteyim Sultan ettim Yusuf’u kör kuyudan çýkarýp Veysel’e nasip olan bir siyah yelekteyim Annesine dönmüþtü peygamberi býrakýp
Zülfikar’la elinde adaleti saðlarken Ali’nin ciðerinde yanýp duran kor benim Evladýný unutup baban için aðlarken Sabrýn dahi tükenir Fatma’daki zor benim
Uzaklarda arama içindeyim özünde Seni davet eden o peygamberin sözünde Yüzlerce yýl uykuyum Ashab-ý Keyf gözünde Çamurdan bir bedene lütfedilen sýr benim
Beyazmelek/11.05.2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.