YORULURSUN

Yorulursun bazen.
Duymak istediðin seslere saðýr olursun.
Mil çekersin gözlerine.
Bakýþlarýný görmeyeyim diye...

Yorulursun çünkü sevmekten.
Aklýn çýkar, aklýndan çýkamazken...
Dökülürsün de...
Ellerini, ayaklarýný, gülüþünü anýmsadýkça...

Kýrýlýrsýn...
En saðlam yerinden kopunca...
Yükün dahi yorulur, yüreðinden kanar...

Ve düþesin...
Yarým kalmýþ bir þiirden...
Hayallerin topraða gömülür.
Sevdân ise, yüreðinde ölür...

Aþktan ölürse þiir, celladý mâþuðudur...
Bakýþlarý ile biler baltasýný...

Ve susarsýn...
Öyle susarsýn ki,
Mevsimlerden alýnýr yaðmurlar...
Tedavülden kaldýrýlýr aþk...
Ve ölür þiir...
Kahveler çay demlemeyi unutur...
Ve þâirler de yorulur...
Anneler de yorulur...
Kelimeler de yorulur...
Sen de yorulursun...
Sosyal Medyada Paylaşın:

Ömer Altıntaş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Sevmişem ben seni... 40 yaşındasın "NASILSIN" DİYE SORMA! Anladım Demir atardı içime bir Nuhun gemisi sen kıyılarımdan giderken. Nasibim olur musun bana? KÖTÜ ŞÂİR Prensesim... SEN BENİ SEVERSEN Bir şair cesediyim artık