Mektup

Vakti geldi okudum, gönderdiðin mektubu,
Bin dokuz yüz yetmiþ beþ mart ayýnda yazmýþsýn…
Ýçin için aðlattý, mektup hüzün doluydu.
Durup durup bilhassa dert ayýnda yazmýþsýn.

O mektubun içine neden koydun resmini?
Ýçten bir bakýþ bulur, onu ancak gözlerde.
Yetmedi mi altýna yazmýþ olman ismini?
Cemalin görünüyor o manalý sözlerde...

Yüreðimde kýpýrtý, mutedil bir serinlik,
Çekiyorum kokunu nefes nefes içime.
Düþünceler kasvetli, bakýþlarda derinlik
Duygularým büründü farklý farklý biçime.

Sözcükler boðazýma dizildi düðüm düðüm,
Beni karanlýklara kattý yorgun gözlerin.
Gerçek miydi Allah’ým, rüya mýydý gördüðüm?
Adresledi, pulladý, attý yorgun gözlerin.

Penceremden süzülür cama vuran damlalar
Ne derdime dermansýn ne yarama bir ilaç,
Bir yanýp bir sönüyor içimdeki lambalar.
Ayný gemideyiz biz, sevgim sevgine muhtaç.

Ne ben sana uzaðým ne sen benden aralý,
Gece gündüz seyrettim, “ah!” ederek her yaný.
Benim þu mahzun gönlüm ta baþýndan yaralý.
Binlerce kez bastýrdým, içimdeki isyaný.

Yüreðimi üþüten, çetin geçen o kýþtý.
Buz gibiydi karanlýk, terk etti niceleri.
Ýmdadýma yetiþen, sýmsýcak bir bakýþtý
Gözlerimle ýsýttým ben öyle geceleri.

Demiþsin ki; “bir sabah, hayalinle uyandým,
Her biri bir vuslatmýþ, yaþansa da vedalar.
Hicranýnla kavruldum hasretinle de yandým,
Kalmamýþ eskilerden, tükenmiþ tüm sevdalar.

Geçip gider önümden, hayatým bölüm bölüm.
Sevgi denen boyutta, sýnýrsýz hudutlarým.
Yine oyun oynadýn, ah ölüm, zalim ölüm!
Ölmeden öldürmesen, yeþerse umutlarým.



Sosyal Medyada Paylaşın: