GÜLİSTANDA MAHZUN ÇİÇEK

Bir gülistandan geçiyordum geçmiþi düþünerek
Sað yanýmdan hiþþþt dedi gülümseyen bir çiçek

Dalgýndým dönüp baktým sertçe onun yüzüne
O da mahzun bir eda ile eðdi baþýný önüne

Yalnýzdý arkadaþlarýndan ayrý, hem de biraz üzgündü,
Yeniden doðrulup yüzüme baktý, öyle kaldý hüzünlü,

Bendede o kara surattan hiç eser kalmamýþtý.
O çiçeðin güzelliðinden gözlerim kamaþmýþtý.

Dedim ki ey çiçek kardeþ, bu senin derdin nedir?
Benim derdim zaten çok senin derdi de bana get

Oturdum þöyle yanýna derdini anlat dedim,
Bunca güzellik sende iken nedir acaba derdin

Dedi ki ey yol sonuncusu derdim sana üzülmek,
Neden hep aðlamaklýsýn sana da yakýþýr gülmek,


Sorma benim ahvalimi dertlerim çoktur benim
Çoluk çocuðum terk etti zaten de ölmüþtü eþim.

Baþýný doðrultup baktý da yüzüme gülümsedi,
Boþ ver dünya dertlerini sen ALLAHa sýðýn dedi

Sorma be çiçek kardeþ içimden atamýyom derdimi,

Sen çok vefakâr bir arkadaþsýn gel de donat evimi,

Deyince hay hay dedi herkesi göreve çaðýrdý.
Haydi, dostlar iþ baþý diye kardeþlerine baðýrdý.

Koþuþarak hepside birden düþüverdiler peþime,
Haber vermiþler sanýrým gelirken mezardaki eþime
.
Evimin bahçesi yoktu da ufak bir balkonu vardý,
Gördüðüm tüm çiçekler burada toplanmýþlardý.

Morlu sarýlý kýrmýzýlý sarmýþtý her yeri yeþil,
Çiçek en güzel dostmuþ evim oldu ýþýl ýþýl.

Mahallemi, evimi, her yaný misk gibi kokular sardý
Hay ALLAH aralarýnda eþimin, de kokusu vardý.

Ýþte ozan Ýsmail im çiçeði yeþili, çok sevdim,
Onlar ile yoðruldum, ömrümü onlara verdim.

Bunlar ne güzel dostlar seni yalnýz býrakmazlar,
Seveni kokuyla boðarlar sevmeyene de kokmazlar.
.
Sevgiyle yüzüne bakarsan serpilerek açar çiçek,
Onunla hep arkadaþtýr. Canlýlar arý kelebek böcek.

Ýsmail Desteli 30 Temmuz 2005 cumartesi sabah saat 06 ev

Sosyal Medyada Paylaşın: