SENSİZ (469)

SENSÝZ (469)

Öyle bir sevda ki ateþi közü.
Yakýyor yüreði sönmüyor sensiz.
O gül cemaline hasrette özü.
Bülbül bile güle konmuyor sensiz.

Onca yol yürünmüþ aþýlmýþ daðlar.
Yeþil ovalarda aþk olmuþ baðlar.
Delinmiþ sineler yürekler aðlar.
Akýp gider yaþlar dinmiyor sensiz.

Dostlar meclisinde dost gönüllerde.
Türküler söylenir dostça dillerde.
Aþk varsa deðiþir tat sevgilerde.
Hayal kurmak bile olmuyor sensiz.

Ay ufka yanaþýr yýldýz buluta.
Goncaya döner gül, el ile tuta.
Dikenini boþ ver batarsa bata.
Kanayan yaralar durmuyor sensiz.

Sevgi bir kutsiyet yüce dilekte.
Gücünü buluyor kolda bilekte.
En nihayetinde son güç yürekte.
Yetirmiyor gayri vurmuyor sensiz.

Ey Zayi Ozan’ým neyi ararsýn.
Ara dur bakalým belki bulursun.
Aradýða varýr divan durursun.
Yürek bir huzura varmýyor sensiz.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 09/05/2018/ Çarþamba
Yayýn : 10/05/2018 Perþembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1163433/

Sosyal Medyada Paylaşın: