Bahçe de ki yediverenler çiçek açmýþ Annem! gün gelirde birgün söndürülen yüreklerde de, yediverenler çiçekler açar mý ki annem.? çocuk olmadan fidan olduk, yetmedi! kök salmadan kalbimiz yerinden sökülüp atýldý! kalem tutmak isterken ellerimiz, yoksulluk kader sayýlýp halkasý boynumuza dolandý!
ve
sokaklar meskenimiz, boya sandýklarý, çöplük.. ekmek teknemiz oldu! tinere, uyuþturucuya her gün davetiye gönderdiler silahlarýn, patlayan bombalarýn gölgesinde Annem!
Çýkmazlarýmýz da sol yanýmýz gün yokki kana masýn, hýçkýrýklar boðazýmýz da düðüm düðüm olmasýn! ne yana baksak, ne yöne dönsek olmuyor, heybeye gitmiþ, yaþanmamýþ, baþý okþanmamýþ , cocukluðumuz, çocuk kalbi, kocaman yüreklerimiz de, boyumuzdan büyük sýrtýmýza yüklenen küfelerle, yüreklerimiz de öbek öbek yer et/tiril miþ parçalanmýþ hayatlarýmýz da ise geleceðe umutla bakmasýný öðrenmeden, herbirimizin ýþýl ýþýl parlayan gözlerine kör neþterler vurdular be Annem!
Öðrendiðimiz, öðrettiðiniz tüm deðerleri, bir bir çaldýlar! üzerine yetmedi hýrsýz damgasýný vurup, ifþa ettiler! herkes birbirine küs, herkes birbirine düþman! kalmadý eski zamandan zerre eser, kara topraðý, ölmeden üstümüze kürek kürek attýlar,
yetmedi
dalga geçercesine de "takdir ilahi Allah’tan" deyip El Fatiha okuyup utanmadan selavat getirdiler! o da yetmedi þakþakçýlar her fýrsatta iþ baþýna geçip, "amin" deyip meydanlar da olta attýlar..!!
Ateþten gömlek, yürek yangýný dünya da, cellatlýðý meslek edinen, gözü doymaz caniler iflah olup gönüllere yeniden yaþam tohumlarý eker mi..? suskun kalan bülbüller, gülizar bahçelerinde þakýr mý? sevgi, huzur, mutluluk yüklü ak bulutlar, susuz kalmýþ, nasýr tutmuþ kara topraklara yaðýp, fidanlara can olur mu? ............. dile gelde söyle be naçar anam söyle! yüreði kanlar için de kalan benim güzel Annem!
Doyasýya bakmaya bile kýyamadýðýn, ciðerpare çocuklarýn bozuk düzene, esir edilmiþ çivisi çýkmýþ, dünya da ciðerpare yavrularýmýz! gün gelir de bir gün gene, gözleri çakmak çakmak bakýp, geleceðe ýþýk olur mu? gül yüzlü suratlarýn da gamzeler , her gün bahar tazeliðin de açar mý? silah tutan elleri kalem tutar mý? barýþ güvercini atan kalpleri, yeniden uçar mý? söyle bana yüreði yaralý, gözü yaþlý Annem!
Derinler den çýkýp gelen, sesini duyuyorum, gözlerinin içi gülüyor, gökyüzünün maviliðinde yanaklarýn al al olmuþ, kalbinin ak sesi yüze gelmiþ, " Umutlar ölmez oðlum! Aþk ile yanan yürekler solmaz! Ýnançlara kement vurulmaz! Ýmaný hiç bir kuvvet söküp atamaz! Güneþ balçýkla sývanmaz! .......... bilmez misin?" diyen nur cemalin, Yüreðimin derinlerin de can buluyor Annem!
Biliyorum nur yüzlü annem biliyorum...! Ýçini ferah tut! Elleri kýnalý yavrularýn, Ölmedi! Ölmeyecek! Öldüremeyecekler! Ciðerpare, ana kuzusu yavrularýna biçilen Kara topraklar mezarlarý olacak..! Nur Yüklü, Muþtu Yüklü Saðnak Yaðmurlar..! Yarýndan da yakýn..! Sen Rahat Uyu...! Nur Yüzlü Ak Meleðim..!
08.05.2018 Ankara P.ÇETÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Pınar CETIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.