Yalnýzlýk, çaresizlik içinde çýrpýnýrken, Bir kuþ misali gibi geçiyordu günlerimiz. Sen miydin, yüksek menzilli yollarda kaybolan? Ýnsanlarýn yüreklerinde biriken kin ve öfkeler, Yýðýnla etrafýmýzý sararken, "Ýnsanlýk caddelerde beþ paraya satýþa çýkarýlýyordu." Bir nine çýkýp sorar? Hey evlâdým! Ýnsanlýðý neden bu kadar ucuza satýyorsunuz ki? Adam aynen bu cevabý verir, Kimse insanlýðý satýn alamýyor ki demiþ. Evet, gerçekten insanlýðýn gerçek yükünü, Çok az insan taþýyabiliyordu.
Ýçimiz kan aðlarken, Güne huzurla uyanmak ne mümkün? Her günün sabahýnda sevgiyle bütünleþsin tüm yürek dostlarý...
Mehmet Öksüz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.